Sitt de Seelüt obends mol
so bi Grog un Beer,
ward vertellt so allerhand,
as dat fröher weer.
Seemannsgorn, mol fien, mol groff,
ward denn kräftig spunn'n,
Wenn't nicht ümmer Wohrheit is,
denn is dat eb'n erfunn'n.
Is dat mol'n bet'n later wor'n,
un dat is denn ut,
de ol Grog smeckt gor to schön,
un du kümmst denn rut,
seilst du so de Stroot entlang,
geihst mol öber Stag.
Hest doch bannig Slagsiet kreg'n,
dat weer ok'n slimme Nacht.
Un büst du denn ut de Fohrt, kümmst op Olendeel,
denkst noch of, wo schön dat weer, un vertellst noch veel.
Kinner hört andächtig to, sitt bi di op'n Schoot.
Din Gedanken seilt wiet weg, jümmers mit de Floot.
Un denn seilst du so langsom rund Kap Horn, un de See, de steiht vun achtern un vun vorn,
Un de Storm de weiht ut Ost, West, Süd un Nor'n