Dor fohr vun Hamborg mol so'n olen Kassen,
Mit Namen heet he Magelhan.
Dor weer bi Dag keen Tied tom Brassen,
dat leet man all'ns bit Obends stohn.

Bi Dag, dor kunn dat weihn un blasen,
dor wör noch lang keen Hand anleggt.
Doch so an'n Obend no veer Glasen,
denn wör de ganze Plünnkrom steckt.

Oh, Magelhan, du olen Kassen,
dit Leed schall di een Denkmol sien.
Bi Snee un Reg'n wascht Jan Maat Masten,
un achtern suupt se unsen Kööm.